Na początek wyjaśnijmy, czym jest zawieszenie jednoosobowej działalności. Najprościej rzecz ujmując, to przerwa w prowadzeniu firmy. W pierwszym kroku trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, czy w moim przypadku prawo zezwala na taki krok. Zgodnie z prawem, działalność wpisaną do CEIDG można zawiesić, jeśli nie zatrudniamy pracowników. Jeśli ktoś u nas pracuje na umowie o pracę – mamy problem.
Kluczową korzyścią w czasie zawieszenia działalności gospodarczej jest brak konieczności opłacania składek ZUS oraz podatków dochodowych. Dokładnie rzecz biorąc, w okresie zawieszenia nie musimy wpłacać zaliczek, czy ryczałtu. Nie ma także karty podatkowej.
W okresie zawieszenia nie musimy także składać deklaracji ZUS oraz VAT. W żadnym wypadku nie można prowadzić żadnej działalności i osiągać z tego tytułu jakichkolwiek przychodów. Jak przerwa to przerwa – dotyczy wszystkich aspektów prowadzenia biznesu.
Prawo nie daje nam konkretnego katalogu powodów, dla których możemy zawiesić działalność. Istnieje więc pełna dowolność. Mogą być to zarówno przejściowe problemy z płynnością, brak ofert z rynku, a także problemy osobiste, które sprawiają, że nie możemy zająć się firmą w wystarczającym wymiarze czasu. Innym powodem zawieszenia działalności może być atrakcyjna propozycja pracy na etacie.
Zgodnie z przepisami przedsiębiorca może zawiesić działalność na dowolnie długi czas, również bezterminowo. W tym zakresie jest jednak jedno zastrzeżenie. Minimalny czas zawieszenia działalności musi wynosić 30 dni. Nie ma więc mowy o zawieszeniu działalności np. z powodu dwutygodniowych wczasów, urlopu lub innego powodu w krótszym terminie.
Nie można też zawiesić działalności gospodarczej dniu złożenia wniosku do CEIDG. Można wskazać datę wcześniejszą bądź późniejszą niż złożenie wniosku.
Wkrótce w Magazynie Firma poradnik – jak zawiesić działalność.
